Egidio Romano

Egidio Romano
romkatolika ĉefepiskopo
Persona informo
Gilles de Rome
Naskiĝo	30-an de novembro 1242 (1242-11-30) en Romo
Morto	22-an de decembro 1316 (1316-12-22) (74-jaraĝa) en Avignon
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Universitato de Parizo vd
Profesio
Okupo	filozofo • verkisto • katolika sacerdoto • teologo vd
Laborkampo	teologio • filozofio de Mezepoko vd
Verkado
Verkoj	De regimine principum ❦ De erroribus philosophorum ❦ Sententia de bona fortuna ❦ De differentia rhetoricae, ethicae et politicae ❦ Defensorium seu correctorium ❦ Super rhetoricorum ❦ De ecclesiastica potestate ❦ De formatione corporis humani in utero ❦ De potentia domini pape ❦ Quaestiones super Metaphysicam ❦ Theoremata de esse et essentia ❦ De renunciatione papae ❦ Super Sententias ❦ Quodlibet ❦ Sermons ❦ Theoremata de corpore Christi vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Egidio Romano estis disĉiplo de Tomaso de Akvino en la Universitato de Parizo, kie plimalfrue lekciis antaŭ ol fariĝi generalo de la ordeno de Aŭgustenanoj, en kiu militis ekde juneco, kaj ĉefepiskopo de Bourges (1295). Li estis. krome, doma instruisto de Filipo la belulo, por kiu li verkis la traktadon De regimine principum (Pri la regado de princoj).^[1]

KRISTANAJ TEOLOGOJ

“EGIDIO ROMANO”

nomo = Egidio

kromnomo = Romano, Latine: AEgidius Romanus

naskiĝloko = Romo

naskiĝdato = ĉ. 1243

mortodato = 1316

mortoloko = Avinjono

aktiveco = religiulo de la Ordeno de Sankta Aŭgusteno

aktiveco2 = teologo-filozofo

aktiveco3 = generalo de sia religiula Ordeno

nacia = itala

honoraj titoloj = Doctor fundatissimus aŭ Theologorum princeps

1. ↑ La verko dividebla laŭ tri libroj: la unua pritraktas la personan sintenon de reĝo, naturo de lia vera feliĉo, la elekto kaj akiro de la virtoj, kaj juĝo pri la pasioj; la dua koncerna la familian vivon kaj rilatarojn kun la edzino, gefiloj, kaj servistaro; la tria koncernas la Ŝtaton, ĝian originon, kaj justan manieron regadi dum paca kaj milita tempoj. En la verko estas montrata le efikon de la monarkio kiel registara organizo, kiu certe ne malplaĉis al la kortego kaj al la estonta reĝo.